Semois stroomaf: Sprookjesmist

Etappe Membre - Monthermé.
Het was even twijfelen over deze etappe. Een stukje voorbij de grens met Frankrijk wordt de Semois de Semoy. Een stuk industriëler en dichter bewoond dan de Belgische kant die het meer voor campings en toerisme heeft. De GR verlaat dus resoluut de vallei en kiest voor de kammen die de rivier met zo'n 200 m domineren. De kortste variant gaat zuid tot Bogny. De langste volgt de noordrand van de vallei tot Monthermé. Het weer bleef, tegen de orakels van KMI en Meteo France in, de hele tijd droog, dus werd het de lange variant.

Het grootste deel van de dag lagen er mistflarden over de Semois. Heel mysterieus. De twee zwanen die ik al de hele tijd tegenkom zijn er terug. In Bohan, in Naux en in Monthermé bij de samenvloeiing met de Maas. Je kan je bij dit weer perfect voorstellen dat ze me de hele tocht gevolgd en bewaakt hebben.

Na drie dagen doorstappen zijn alle rug- en schouderklachten van bij de start verdwenen. Geen stress - geen urenlange sessies voor de laptop zeker?

Hoogtepunt van de dag: langzaam opknabbelen van een paar noten-met-perfecte-fondant die Ingrid nog op het laatste moment in de rugzak had gestopt, op de Longue Rocher, met aan mijn voeten Monthermé. Wellicht het meest gefotografeerde uitzicht van de Franse Ardennen.
Het grappigst was op het eindpunt. Vlak vóór de monding in de Maas (waar je niet bij kan komen) splitst de Semoy zich ; tussen de twee armen is een parkje. Ideaal speelterrein, zo'n half verzopen park.